ΔΗΜΟ-λογίες Γλυφάδας Η ενημέρωση της Γλυφάδας
Τελικά η «κασσερειάδα», από τσουνάμι που προμηνυόταν, εξελίχθηκε σε τρικυμία στο ποτήρι…
Για όσους ρωτάνε γιατί ο Δήμαρχος «ρούφηξε το αυγό του»;
Προφανώς ο Δήμαρχος ακολούθησε τα διδάγματα που βγαίνουν από την πάνσοφη λαϊκή παροιμία «έχε το φίλο σου κοντά και τον εχθρό κοντύτερα» κι έτσι εκεί που είχαν «τεντωθεί τα δάκτυλα» και τα νεύρα, κι εκεί που ο Κασσέρης στην προσπάθειά του να ανακαλέσει ο Δήμαρχος, είχε εισπράξει την απόλυτη απαξίωση, ο κ. Παπανικολάου κάνοντας μια θεαματική «κωλοτούμπα» όρισε τον κ. Κασσέρη Αντιδήμαρχο, αφήνοντας «ξερούς» όσους και όσες είχαν ράψει κουστούμια και ταγέρ, περιμένοντας ότι θα ορισθούν αυτοί Αντιδήμαρχοι.
Για όσους αναρωτιούνται γιατί «ρούφηξε το αυγό του» και ο Κασσέρης;
Προφανώς ο συμπαθής δάσκαλος βρέθηκε να πλέει «σε πολύ βαθειά νερά» και πανικοβλήθηκε, άσε που θα σκέφθηκε και τη ρήση του αείμνηστου Αβέρωφ που είχε πει ότι «όποιο αρνί βγαίνει από το μαντρί το τρώει ο λύκος» κι έτσι εγκατέλειψε άρον άρον το «αντάρτικο πόλεων».
Δεν παραδόθηκε όμως κι άνευ όρων, αλλά με το να ορισθεί Αντιδήμαρχος, πέτυχε μια μικρή νίκη.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν πήρε και τίποτα σπουδαίες αρμοδιότητες, αλλά τα… γαλόνια δεν παύουν να είναι γαλόνια!
Άσε που ο Δήμαρχος του έδωσε αμέσως και δημοτικό αυτοκίνητο AUDI να κινείται, με καύσιμα του Δήμου βεβαίως βεβαίως!
Έτσι εκεί που ο δάσκαλος έκανε πρόβα για να μας πει το τραγούδι του Μίκη «Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις», πήγε στο Δήμαρχο και με καθαρή φωνή που είχε μαλακώσει κι από το αυγό που είχε ρουφήξει και του είπε τραγούδησε: «Δεν πάω πουθενά, πουθενά εδώ θα μείνω, η αγάπη μου είσαι σύ και δεν σ’ αφήνω…»
Εγώ πάντως πιστεύω ότι πιο πολύ με την περίσταση, του ταιριάζει το παλιό λαϊκό τραγούδι του Γαβαλά: «Όσο με μαλώνεις κι όσο με πικραίνεις…» και ιδίως το ρεφραίν του: «πλήγωσέ με πλήγωσέ με και σκληρά βασάνισέ με…»
Πάντως στα δημοτικά στέκια οι γνωστοί «κασσερολόγοι» μιλάνε για το γνωστό κόλπο του Μάριου, που όπως λένε, έχει βρει ένα «κοπυράιτ» να πετυχαίνει με τις «μανούβρες του» αυτό που θέλει.
Για να σοβαρευτούμε και λίγο κι επειδή σήμερα το έχουμε ρίξει στα τραγούδια και στις παροιμίες, νομίζω ότι , για τους απανταχού “επαναστάτες του γλυκού νερού”, η πιο κατάλληλη παροιμία είναι αυτή που μιλάει, για τα μεταξωτά βρακιά που θέλουν κι επιδέξιους κ@@@@ς.
Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…
